De Leevd hett veel Gedühr. De Leevd praahlt nich un speelt sik nich op. Se treckt sik nix rut. Se denkt nich blots an sik sülm. Leevd höllt veel ut un driggt ehr Last gedüllig wieder. De Leevd geiht nich to Enn. Allens vergeiht. Alleen dat Glöben, Höpen und de Leevd, de hebbt Bestand, düsse dree. De gröttste awer vun ehr all, dat is un blifft de Leevd.
(1. Korinther 4-8+13)
